Partner of the
inter-uni.net for integrated health sciences

                   

Zondag 20 januari 2019

SYNCHRONICITEIT, steen des aanstoots en sluitsteen van Jungs visie
dr. Tjeu van den Berk

Men droomt dat een vliegtuig naar beneden stort, en ‘s morgens hoort men op de radio dat er die nacht daadwerkelijk een vliegtuig is neergestort. Waar spontane innerlijke belevingen (dromen, visioenen en voorgevoelens) een overeenkomst vertonen met min of meer zich gelijktijdig afspelende gebeurtenissen in de buitenwereld, daar is volgens Jung sprake van synchroniciteit.

Het betreft dan een samenloop van tweeërlei processen, het ene van psychische, het andere van niet-psychische aard, die elkaar duidelijk niet veroorzaakt hebben. Desondanks ervaren we die samenloop als zinvol. Synchroniciteit betreft een ‘zinvolle coïncidentie’, een ‘zinvol toeval’, een paradox dus. Eén van de meest opmerkelijke facetten aan synchroniciteit is dat de alledaagse categorieën van oorzaak-gevolg en van tijd-ruimte er blijkbaar niet toe doen.

Jung vond hier niets occults aan. Hij had van zijn vrienden uit de quantumfysica al lang begrepen dat in de natuurwetenschappen het causaliteitsprincipe er fundamenteel niet meer toe deed. En hij was er van overtuigd dat hij in het archetype, dat, anders dan velen menen, geenszins een zuiver psychisch fenomeen is, de factor gevonden had die aan de basis lag van synchroniciteit.  
 

dr. Tjeu van den Berk
Tjeu van den Berk (1938) studeerde theologie in Rome, Lyon en Nijmegen.
Hij promoveerde op een proefschrift over de Duitse theoloog Bonhoeffer en werkte
tot voor kort aan de Katholieke Theologische Universiteit te Utrecht.
Van hem verschenen bij Meinema:
Mystagogie. Inwijding in het symbolisch bewustzijn (4e druk).
Het mysterie van de hersenstam. Over basisfuncties, psychosomatiek en spiritualiteit (3de druk).
Die Zauberflöte, een alchemistische allegorie (5de druk).

Copyright © 2014, Jungiaans instituut, Lankforst 26-10, 6538 GX Nijmegen, The Netherlands